Κι αυτό για μας τις νηπιαγωγούς... 

Ο Θεός κάλεσε τον πιο αγαπημένο Του άγγελο και του παρουσίασε ένα πρότυπο μητέρας. Στον άγγελο δεν άρεσε αυτό που είδε.
- Εργαστήκατε πολύ, Κύριε, δεν ξέρετε πλέον τι κάνετε, είπε ο άγγελος. Κοιτάξτε! Φιλί ειδικό, που θεραπεύει όλες τις αρρώστιες, έξι ζευγάρια χέρια για να μαγειρεύει, να πλένει, να σιδερώνει, να φροντίζει, να ελέγχει, να καθαρίζει. Δε θα δουλέψει!
- Το πρόβλημα δεν είναι τα χέρια, αντέτεινε ο Θεός. Είναι τα τρία ζευγάρια μάτια που χρειάστηκε να βάλω: ένα, για να βλέπει το παιδί της πίσω από κλειστές πόρτες και να το προστατεύει από ανοιχτά παράθυρα, ένα άλλο, για να το κοιτάζει με αυστηρότητα, όταν πρέπει να του μάθει κάτι ουσιώδες και το τρίτο, για να του δείχνει διαρκώς τρυφερότητα και αγάπη, όση δουλειά κι αν έχει εκείνη!

Ο άγγελος εξέτασε το πρότυπο της μητέρας πιο προσεκτικά.
- Κι αυτό τι είναι;
- Ένας μηχανισμός αυτοθεραπείας. Δε θα έχει χρόνο να αρρωσταίνει, θα πρέπει να ασχολείται με το σύζυγό της, με τα παιδιά, με το σπίτι.
- Νομίζω ότι πρέπει να ξεκουραστείτε λίγο, Κύριε, είπε ο άγγελος. Και να επιστρέψετε στο κλασικό πρότυπο με τα δύο χέρια, τα δύο μάτια, κ.λπ.

Ο Θεός συμφώνησε με τον άγγελο. Αφού ξεκουράστηκε, μεταμόρφωσε τη μητέρα σε κανονική γυναίκα. Εξομολογήθηκε όμως στον άγγελο:
- Χρειάστηκε να της δώσω μια τόσο δυνατή θέληση, ώστε να νομίζει ότι θα έχει έξι χέρια, τρία ζευγάρια μάτια και ικανότητα αυτοθεραπείας. Αλλιώς, δε θα καταφέρει να εκπληρώσει το καθήκον της.

Ο άγγελος την εξέτασε από κοντά. Κατά τη γνώμη του, αυτή τη φορά ο Θεός είχε επιτύχει. Ξαφνικά όμως πρόσεξε ένα λάθος:
- Αδειάζει. Αναρωτιέμαι, Κύριε, μήπως βάλατε ξανά υπερβολικά πολλά πράγματα σε αυτό το πρότυπο μητέρας.
- Δεν αδειάζει. Αυτό ονομάζεται δάκρυ.
- Και σε τι χρησιμεύει;
- Για να δείχνει χαρά, λύπη, απογοήτευση, πόνο, θυμό, ενθουσιασμό.
- Κύριε, είστε μεγαλοφυΐα! αναφώνησε ο άγγελος. Ακριβώς αυτό ήταν που έλειπε, για να συμπληρωθεί το πρότυπο.

Ο Θεός πρόσθεσε με ύφος μελαγχολικό:
- Δεν το έβαλα εγώ. Όταν συναρμολόγησα όλα τα μέρη, το δάκρυ εμφανίστηκε από μόνο του.

Ο άγγελος συγχάρηκε πάλι τον Παντοδύναμο κι έτσι δημιουργήθηκαν οι μητέρες.

 

Η ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ

 

• Στην αρχαία Ελλάδα, μια γιορτή ανοιξιάτικη ήταν αφιερωμένη στη Θεά Γαία (Μητέρα Γη), μητέρα των θεών και των ανθρώπων. Αυτή ήταν και η πρώτη μορφή εορτασμού της Μητέρας.
• Τη γιορτή αυτή διαδέχθηκε η γιορτή η αφιερωμένη στην κόρη της Γαίας, τη Ρέα. Η Ρέα ήταν η σύζυγος του Κρόνου και η Μητέρα του Δία και όλων των Θεών της αρχαίας Ελλάδας.
• Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, συναντάμε τη Γιορτή της Μητέρας ως γιορτή αφιερωμένη στη Θεά Κυβέλη, που γινόταν κάθε Μάρτιο.

Στη συνέχεια, φτάνουμε στην Αγγλία του 15ου-16ου αι. μ.Χ., όπου γιορταζόταν η "Mothering Sunday", δηλ. η "Κυριακή της Μητέρας", την 4η Κυριακή της Σαρακοστής, και ήταν αφιερωμένη στις μητέρες. Εκείνη τη μέρα όλοι οι υπηρέτες έπαιρναν από τα αφεντικά τους μία μέρα άδεια, για να επισκεφτούν τα σπίτια τους και να περάσουν την μέρα τους μαζί με τις μητέρες τους.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, στις αρχές του 20ού αιώνα, η δασκάλα Άννα Τζάρβις (Anna Jarvis) από τη Φιλαδέλφεια, αγωνίστηκε για την καθιέρωση της Γιορτής της Μητέρας, τη 2η Κυριακή του Μαΐου. Ήθελε να τιμήσει τη μητέρα της που αγωνίστηκε για τη συμφιλίωση Νοτίων και Βορείων Αμερικανών μετά τη λήξη του Αμερικανικού Εμφυλίου πολέμου το 1864. Οι αγώνες της Άννας Τζάρβις δικαιώθηκαν το 1914, όταν το Κογκρέσο όρισε την επίσημη εθνική Γιορτή της Μητέρας τη γιορτή αυτή.

Στην Ελλάδα, γιορτάστηκε για πρώτη φορά η Γιορτή της Μητέρας στις 2 Φεβρουαρίου του 1929, για να συνδυαστεί η Γιορτή αυτή με τη χριστιανική γιορτή της Υπαπαντής. Τελικά, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, η γιορτή μεταφέρθηκε από τις 2 Φεβρουαρίου στη 2η Κυριακή του Μαΐου.

«Από όλα τα δώρα με τα οποία μπορεί ένα άτομο να είναι προικισμένο κανένα δεν αναδύεται νωρίτερα από το μουσικό ταλέντο.» (Gardner, 1983).

Ο Leonard Bernstein είχε σίγουρα πολύ ταλέντο και ο Mozart είχε ακόμα περισσότερο. Τα είδη μουσικών ικανοτήτων όταν εμφανίζονται σε εξαιρετικά ταλαντούχα μικρά παιδιά, (που συνήθως τα ονομάζουμε «παιδιά θαύματα) μπορεί να περιλαμβάνουν το να παίζουν μια σουίτα του Bach για σόλο βιολί με τεχνική αρτιότητα αλλά και με το ανάλογο συναίσθημα, να μπορούν να τραγουδήσουν μια άρια από όπερα του Mozart αφού την ακούσουν μόνο μια φορά ή να παίζουν στο πιάνο ένα απλό μινουέτο που έχουν συνθέσει μόνα τους.  

Υπάρχει μεγάλη ποικιλία από μουσικές ικανότητες και δυνατότητες που έχουν βρεθεί στον ανθρώπινο πληθυσμό και πολλοί τρόποι με τους οποίους οι άνθρωποι «συναντούν» τη μουσική , μέσω των αισθήσεων, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης κλπ. Αυτές οι ικανότητες μπορούν να φανερωθούν με διάφορους τρόπους μέσω του τραγουδιού, μέσω της ενασχόλησης με κάποιο μουσικό όργανο, μέσω της αναγνώρισης των μουσικών συμβόλων, της ακρόασης μουσικής ή  μέσω του ρυθμού και της κίνησης.

Η μουσική έχει περιγραφεί ως η ελεγχόμενη κίνηση του ήχου σε συγκεκριμένο χρόνο και «η επιτυχία των τόνων και των συνδυασμών των τόνων τόσο καλά οργανωμένων, ώστε να δίνουν μια ευχάριστη εντύπωση στο αφτί και η εντύπωση αυτή να είναι κατανοητή μέσω της νοημοσύνης».  

Οι συνθέτες για παράδειγμα δουλεύουν με τους τόνους, τους ρυθμούς και γενικότερα με μια αίσθηση της «φόρμας» και της κίνησης, όταν αποφασίζουν πόσες μελωδικές, ρυθμικές ή αρμονικές επαναλήψεις είναι κατάλληλες και πόση ποικιλία ή επεξεργασία χρειάζεται ώστε να επιτύχουν τις μουσικές ιδέες που έχουν στο μυαλό τους (Gardner). Αν και η τονικότητα και ο ρυθμός μπορούν να υπάρξουν ξεχωριστά τις περισσότερες φορές σαν μουσικά στοιχεία συνυπάρχουν.

Η μουσική νοημοσύνη περιλαμβάνει τη μουσική μνήμη, την ευαισθησία στους ήχους και την ανταπόκριση στις ακολουθίες των ήχων και των δομών τους. Επιπρόσθετα, οι περισσότεροι άνθρωποι που έχουν εμπλακεί στενά με τη μουσική αναγνωρίζουν τη σημασία των συναισθημάτων. Η μουσική μεταφέρει συναισθήματα ή τα επηρεάζει αιχμαλωτίζοντας τις μορφές αυτών των συναισθημάτων, μιμείται τον κόσμο γύρω μας και τα ανθρώπινα συναισθήματά μας.(Worth, 2000). Παρόλα αυτά τα συναισθήματα αυτά είναι περισσότερο αφηρημένα  παρά άμεσα συνδεδεμένα με γεγονότα, αντικείμενα ή άτομα. Η μουσική που είναι ίσως η πιο αφηρημένη από όλες τις τέχνες, είναι όμοια με την αφηρημένη τέχνη στη ζωγραφική, κι έτσι δεν υπάρχει τρόπος να κατευθύνει τα συναισθήματα μας.

Κατά κάποιο τρόπο η κατανόηση της μουσικής είναι μια πιο καθαρή διαδικασία από ότι να κατανοήσουμε μια γλώσσα, γιατί η γλώσσα είναι πιο περίπλοκη με εξωτερικούς παράγοντες να την επηρεάζουν διαδικασία, ώστε να γίνει κατανοητό το περιεχόμενό της και να μπορέσει ο άνθρωπος να επικοινωνήσει μέσω αυτής. Με τη μουσική δε συμβαίνει αυτό. Αντιπροσωπεύει αυτό που είναι μέσα  μας, πολύ εσωτερικό για να μπορέσει να ειπωθεί με λέξεις. Έχει την δυνατότητα όχι μόνο να φτάνει πέρα από τις λέξεις , αλλά να υπάρχει μόνο πέρα από τις λέξεις. (Worth, 2000).

Η μουσική έχει να κάνει «με την εμπειρία που μας κινητοποιεί , που φτάνει στο βαθύτερο κομμάτι του εσωτερικού μας κόσμου, αυτό το κομμάτι που το ανθρώπινο πνεύμα διαμένει. (Eisner, 2001).

 

Παροιμία εικονόλεξο για το μήνα Μάιο, που μπορείτε να αναρτήσετε στην τάξη και να την επαναλαμβάνετε με τα παιδιά καθόλη τη διάρκεια του μήνα.

 

Στο παρακάτω pdf αρχείο θα βρείτε το εικονόλεξο για να το εκτυπώσετε:

ΠΑΡΟΙΜΙΑ- ΕΙΚΟΝΟΛΕΞΟ- ΜΑΪΟΣ (δεξί κλικ save link as)