ΒΙΒΛΙΟ: ΑΔΕΡΦΙΑ ΕΝΩΜΕΝΑ ΠΟΤΕ ΝΙΚΗΜΕΝΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΜΑΓΙΑ ΔΕΛΗΒΟΡΙΑ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΖΑΦΕΙΡΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΕΔΡΟΣ

ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ: ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ (ΑΠΟ 9 ΕΤΩΝ)

 

 

 

ΠΕΡΙΛΗΨΗ:

Τσακωνόμουν ωραία και καλά ένα κυριακάτικο βράδυ με τον αδερφό μου και όταν, επιτέλους, έπεσα για ύπνο μουτρωμένη, ανακάλυψα πως κάποιος σουλατσάριζε στο δωμάτιό μας, η πόρτα δεν άνοιγε, το φως δεν άναβε και ένα άγνωστο αγόρι μάς ανακοίνωσε στα σκοτεινά πως ήρθε για να γίνουμε αδέρφια και να μας πάρει μαζί του σε μυστικές πολιτείες! Εμένα και το βάσανό μου. Τον αδερφό μου τον Ηλία.
Ανατρίχιασα στην ιδέα ενός ακόμη αδερφού που θα μοιραζόμασταν το ίδιο δωμάτιο σπέρνοντας την καταστροφή, αλλά η κατάσταση έμοιαζε με φάρσα σκηνοθετημένη από τους γονείς μας, γι’ αυτό και αποφασίσαμε να τον ακολουθήσουμε. Μόνο που δεν ήταν φάρσα. Ήταν η αρχή μιας περιπέτειας που έκρυβε απειλητικές νυχτερίδες που μασουλάνε γράμματα, σκοτεινά πηγάδια, μαγικές σφυρίχτρες, επικίνδυνα πλάσματα που τα λένε σαράκια, μυστικές πολιτείες και μια σειρά από ερωτήματα που ζητούσαν απαντήσεις:
Πού γράφονται τα βιβλία; Πού φυλάσσονται; Πώς διατηρούνται στη μνήμη μας; Πού αρχίζει η Σελιδούπολη και πού τελειώνει η Μολυβοχώρα; Πώς να προστατεύσεις το αγαπημένο σου βιβλίο και ποια είναι η αξία του; Πώς να βρεις πάλι το δωμάτιό σου μέσα σ’ ένα σκοτεινό δάσος; Όταν δεν ξέρεις ακριβώς πού πηγαίνεις, πρέπει να συνεχίσεις ή να κάνεις πίσω;
Αν στα καλά καθούμενα πρέπει να απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, καλύτερα να κρατάς σφιχτά το χέρι του αδερφού σου!

Βασισμένο στο ομώνυμο θεατρικό έργο που τιμήθηκε με το Γ΄Κρατικό Βραβείο Θεατρικού Έργου για παιδιά  το 2009

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ:

Εσείς την ξέρετε τη Σελιδούπολη; Αλήθεια μπορούν να χαθούν τα παραμύθια; Και τι αξίζει να περάσουν οι ήρωες προκειμένου να τα σώσουν;

ΒΙΒΛΙΟ: ΤΟ ΣΤΡΟΥΜΠΟΥΛΟ ΤΕΡΑΤΑΚΙ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΚΑΔΑΚΗ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΟΥΤΣΙΟΠΟΥΛΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΜΙΝΩΑΣ

ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ: ΠΑΙΔΙΑ ΠΡΟΣΧΟΛΙΚΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ

 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

To Στρουμπουλό Τερατάκι αγαπάει τα γλυκά, τις λιχουδιές, τις νοστιμιές και κάθε φαγητό. Με λίγα λόγια είναι λαίμαργο και δεν του αρέσουν καθόλου τα φρούτα και τα λαχανικά! Όταν όμως επισκέπτεται το χωριό του Τερατοπαππού του, τον περιμένει μια έκπληξη… Μήπως υπάρχει τρόπος η αγάπη του για το φαγητό να μειωθεί; Ένα διασκεδαστικό βιβλίο για την αξία της υγιεινής διατροφής και για το πόσο σημαντικό είναι να τρώμε λογικά και με μέτρο!

ΜΑΣ ΑΡΕΣΕ ΓΙΑΤΙ

Η ιστορία του βιβλίου παρόλο που ασχολείται με ένα κοινό θέμα, τη διατροφή, είναι πρωτότυπη και διασκεδαστική. Το στρουμπουλό τερατάκι καταφέρνει να αλλάξει διατροφικές συνήθειες και τον τρόπο που βλέπει το φαγητό, μετά από μια επίσκεψη στον τερατοπαππού του. Το μήνυμα που περνάει στα παιδιά είναι ότι όλα είναι καλό να υπάρχουν στη διατροφή μας, αλλά με μέτρο. Ένα βιβλίο που βοηθάει τα παιδιά να βάλουν σωστές βάσεις για σωστή διατροφή. Το φαγητό άλλωστε είναι κάτι το οποίο μπορεί να μας προσφέρει απόλαυση δε χρειάζεται να μας κάνει κακό...

Το στρουμπουλό τερατάκι θα καταφέρει να κάνει όλα όσα αγαπάει και δυσκολεύεται να τα κάνει εξαιτίας των πολλών κιλών που έχει τρώγοντας όλα τα γλυκά και τα παχυντικά φαγητά που τραβάει η όρεξή του, όταν με έναν έξυπνο τρόπο θα καταφέρει χωρίς να το καταλάβει να αδυνατίσει. Ποιος είναι αυτός ο τρόπος; Μα τί άλλο; Το ισχυρό κίνητρο. Η κινητήρια δύναμη που κινεί μικρούς και μεγάλους!

Η εικονογράφηση που συνοδεύει το κείμενο είναι απολαυστική!

 

ΤΟ KINDYKIDS.GR ΠΡΟΤΕΙΝΕΙ:

Με αφορμή το βιβλίο το KindyKids.gr προτείνει:

Δραστηριότητες:

Να το χρησιμοποιήσουμε ως αφορμή για να μιλήσουμε για την υγιεινή διατροφή

Να αρχίσουμε ένα σχέδιο μαθήματος με θέμα τη διατροφή

Να μιλήσουμε για τα αγαπημένα μας φαγητα και να τα δούμε αν είναι υγιεινά ή παχυντικά

Να συζητήσουμε για αγαπημένες δραστηριότητες που κάνουν καλό και στο σώμα μας

Να χρησιμοποιήσουμ την τεχνική του κολάζ για να φτιάξουμε το δικό μας "τερατόδεντρο"

Το ακόλουθο σχέδιο μαθήματος βασίζεται στο παραδοσιακό παιχνίδι της μικρής Ελένης που δεν την παίζουν οι φίλες της και υλοποιείται με τη μέθοδο του Εκπαιδευτικού Δράματος. Αφορμή στάθηκε ο αποκλεισμός μιας μαθήτριας (προνήπιο) από τους συμμαθητές της, οι οποίοι δεν ήθελαν να παίζουν μαζί της με την αιτιολογία ότι «κάνει σαν μώρο, όλο κλαίει και γκρινιάζει». Μπορούμε να το εφαρμόσουμε στην τάξη μας από τις πρώτες εβδομάδες και ειδικά σε περιπτώσεις, όπου έχουμε να αντιμετωπίσουμε συγκρούσεις ανάμεσα στα παιδιά και φαινόμενα αποκλεισμού κάποιων παιδιών από τα υπόλοιπα. Στη συνέχεια ακολουθεί περιγραφή των δραστηριοτήτων και της εμπειρίας που αποκτήθηκε μετά την εφαρμογή του σε μια ολιγάριθμη τάξη νηπιαγωγείου.

Τμήμα: Ολοήμερο

Διάρκεια υλοποίησησς: 1 εβδομάδα.

Εισαγωγή στο Εκπαιδευτικό Δράμα
Αρχικά στην ώρα του διαλείμματος παίξαμε με τα παιδιά το παιχνίδι της μικρής Ελένης, το οποίο το γνώριζαν σχεδόν όλακαι ήθελαν πολύ να συμμετάσχουν. Μάθαμε και το τραγουδάκι:

«Η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει
γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της!
Σήκω επάνω, τα μάτια κλείσε,
τον ήλιο κοίτα κι αποχαιρέτησε!
Κι όποιον θέλεις φίλησε!»

Με αφορμή το τραγούδι κάναμε μια χαλαρή συζήτηση με βασικά θέματα το πώς αισθάνεται η μικρή Ελένη και γιατί δεν την παίζουν οι φίλες της. Προκειμένου να βοηθηθούν τα παιδιά να κατανοήσουν το πρόβλημα που αντιμετώπιζε η μικρή Ελένη, δουλέψαμε την τεχνική «ρόλος στον τοίχο» ελαφρώς παραλλαγμένη. Στην αρχή χρησιμοποιήσαμε ένα πλαστικοποιημένο σκίτσο ενός κοριτσιού χωρίς χαρακτηριστικά προσώπου στο ρόλο της μικρής Ελένης, όπου τα παιδιά συμπλήρωναν με πλαστελίνη τα χαρακτηριστικά του προσδίδοντάς όποια συναισθηματική έκφραση πίστευαν ότι ταιριάζει καλύτερα. Όλα τα παιδιά απέδωσαν στη μικρή Ελένη τα χαρακτηριστικά ενός λυπημένου προσώπου με τις άκρες των χειλιών στραμμένες προς τα κάτω. Στη συνέχεια αναρτήσαμε το σκίτσο στον τοίχο ώστε να το βλέπουμε όλοι και παίξαμε το εξής παιχνίδι: σε κύκλο πετούσε μια μπάλα ο ένας στον άλλο, χωρίς να ακολουθούμε τη σειρά, όσο ακουγόταν μια γρήγορη μουσική. Κάθε φορά που σταματούσε η μουσική, το παιδί που κρατούσε τη μπάλα έλεγε μια λέξη που πίστευε ότι ταιριάζει με τη μικρή Ελένη. Η λέξη μπορεί να ήταν κάποιο επίθετο (μικρή, λυπημένη, θυμωμένη…), ένα χρώμα (ροζ, κίτρινο…), ένα ουσιαστικό (φόρεμα, κούκλα…) ή ένα ρήμα (κλαίει, φιλάει…). Τις λέξεις έγραφε η νηπιαγωγός όπως της τις υπαγόρευαν τα παιδιά σε αυτοκόλλητα χαρτάκια και τα κολλούσε στο σκίτσο. Όσες χαρακτήριζαν εξωτερικά τη μικρή Ελένη έμπαιναν στο περίγραμμα του σκίτσου και όσες περιέγραφαν πώς νιώθει έμπαιναν στο εσωτερικό. Η αλήθεια είναι πως υπερείχαν οι πρώτες, καθώς ήταν πιο εύκολο στα παιδιά να περιγράψουν εξωτερικά χαρακτηριστικά. Το παιχνίδι με τη μουσική χρησιμοποιήθηκε για να ενθαρρυνθούν να μιλήσουν και τα παιδιά που δεν είχαν άνεση στον προφορικό λόγο ή ήταν πιο ντροπαλά. Ο ρόλος στο χαρτί παρέμεινε κρεμασμένος καθ’ όλη τη διάρκεια του Εκπαιδευτικού Δράματος για να μπορούν να ανατρέχουν σε αυτόν τα παιδιά.

Έπειτα, τα παιδιά χωρίστηκαν σε ζευγάρια με το κάθε παιδί απέναντι από το ζευγάρι του, για να παίξουμε «γλύπτες και αγάλματα». Με τη συνοδεία απαλής μουσικής τα παιδιάέκαναν αρχικά απαλό μασάζ στο πρόσωπό τους και στη συνέχεια στο πρόσωπο του ζευγαριού τους. Μετά, το κάθε παιδί προσπάθησε να αποδώσει στο πρόσωπο του απέναντί του την έκφραση που πίστευε ότι θα έχει η μικρή Ελένη όταν δεν την παίζουν οι φίλες της (π.χ. κατέβαζαν τα χείλια προς τα κάτω ή τους έκλειναν τα μάτια σαν να κλαίνε). Όταν τελείωσαν όλοι οι «δημιουργοί» παρουσίασαν τα «δημιουργήματά» τους στην ομάδα και μετά ακολουθήθηκε η ίδια διαδικασία για το δεύτερο παιδί του κάθε ζευγαριού.
Στη συζήτηση που ακολούθησε τις παραπάνω δραστηριότητες τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να μοιραστούν προσωπικές τους εμπειρίες και να ανιχνεύσουμε τις γνώσεις τους πάνω στα συναισθήματα. Όλα τα παιδιά είχαν μια εμπειρία να αναφέρουν όπου ένιωσαν άσχημα ή ήθελαν να κλάψουν. Ωστόσο παρουσιάστηκε κάποια δυσκολία στο να κατανοήσουν όχι το γιατί έκλαιγε η μικρή Ελένη, αλλά για ποιους λόγους θα μπορούσαν να μην την παίζουν οι φίλες της. Απέφυγαν οποιαδήποτε αναφορά στο περιστατικό που συνέβαινε στην τάξη τους, ωστόσο στην πρόταση να γίνουμε Σπουδαίοι Ερευνητές για να λύσουμε την υπόθεση ενθουσιάστηκαν.
Έτσι λοιπόν, διαμορφώσαμε την τάξη σε γραφείο των Σπουδαίων Ερευνητών με πίνακα ανακοινώσεων, τηλέφωνο, γραφική ύλη και βιβλία. Τα νήπια, κυρίως όσα ήξεραν ήδη να γράφουν κάποιες λεξούλες, ανέλαβαν το ρόλο του γραμματέα μαζί με τη νηπιαγωγό, ένα παιδί απαντούσε στα τηλέφωνα και όλοι μαζί συσκέπτονταν με την τεχνική του «καταιγισμού ιδεών» προκειμένου να βρουν λύση.

Εφαρμογή του Εκπαιδευτικού Δράματος

Τραυλισμός και παιδιά προσχολικής ηλικίας

Ο τραυλισμός είναι μία διαταραχή που αφορά στη ροή της ομιλίας, καθώς το άτομο  δυσκολεύεται να εκφραστεί ενώ γνωρίζει ακριβώς τι θέλει να πει. Η ομιλία του παρουσιάζει επαναλαμβανόμενα κολλήματα, επαναλήψεις ή «τράβηγμα» ήχων της λέξης.

Παράδειγμα
 Ας υποθέσουμε ότι ένα παιδί που τραυλίζει θέλει να πει την φράση: Η μαμά μαγειρεύει.

•    θα μπορούσε να πει: Η,η,η,η μαμά μαγειρεύει. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε επανάληψη.
•    Επίσης, θα μπορούσε να πει: Η μμμμμμμαμά μαγειρεύει, όπου τραβάει το μμμ.

Συχνά ο τραυλισμός συνοδεύεται και από σωματικά συμπτώματα όπως : κινήσεις των ματιών, ιδρωμένα χέρια, κοκκίνισμα του προσώπου ή των αυτιών κ.α.

Ο τραυλισμός εμφανίζεται σε όλες τις φυλές ανεξάρτητα από κουλτούρα, γλώσσα, ευφυΐα κλπ και θεωρείται αποτέλεσμα κληρονομικών, νευρολογικών, γλωσσικών, συναισθηματικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Συνήθως εμφανίζεται στη νηπιακή ηλικία (μεταξύ 2 -  5 ετών) και πιο συχνά στα αγόρια. Σε αυτές τις μικρές ηλικίες λέγεται και «φυσιολογικός τραυλισμός» διότι εμφανίζεται στα πλαίσια πειραματισμού της γλωσσικής ανάπτυξης. Μπορεί να κρατήσει μερικούς μήνες και να ξεπεραστεί, μπορεί να  παρουσιάζει περιόδους ύφεσης και έντασης. Σε περίπτωση που η δυσκολία παραμένει μετά την νηπιακή ηλικία, υπάρχει μεγάλος κίνδυνος εδραίωσης ενός μόνιμου τραυλισμού.

Πως μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά προσχολικής ηλικίας;

Ας δούμε μερικές χρήσιμες συμβουλές για εκπαιδευτικούς που έχουν στην τάξη τους παιδιά με τραυλισμό.

• Ελέγχουμε  τη δική μας ομιλία. Μιλάμε απλά και κατανοητά.  Με αυτό τον τρόπο δίνουμε το σωστό μοντέλο ομιλίας προς μίμηση στο παιδί και δεν εστιάζουμε  την προσοχή μας στον τραυλισμό.
• Μαθαίνουμε στα παιδιά τους καλούς τρόπους συζήτησης. Μέσω παιχνιδιού και  δραστηριοτήτων μαθαίνουμε να μιλάει ο καθένας με τη σειρά του, να μη διακόπτουμε  και να περιμένουμε πάλι να έρθει η σειρά μας.  Έτσι το παιδί που τραυλίζει γνωρίζει ότι θα έχει τον δικό του χρόνο για να εκφραστεί χωρίς να νιώθει πίεση από πιθανές παρεμβάσεις.
• Δημιουργούμε ένα ήρεμο και ευχάριστο περιβάλλον που ενθαρρύνει και διασφαλίζει την επικοινωνία. Μπορούμε να ορίσουμε μια γωνιά επικοινωνίας μέσα στην αίθουσα και να την διαμορφώσουμε μαζί με τα παιδιά.
• Διατηρούμε καλή βλεμματική επαφή με το παιδί.