Λίγα λόγια για μένα

Ονομάζομαι Ράνια Ιατροπούλου και κατάγομαι από τη Λάρισα. Έχω σπουδάσει στο παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Έχω κάνει μετεκπαίδευση στο Διδασκαλείο του ΤΕΠΑΕ του ίδιου Πανεπιστημίου και έχω Τίτλο Μεταπτυχιακών σπουδών (Προγραμματισμός Αγωγής και Εκπαίδευσης στην Πρώτη Παιδική Ηλικία) επίσης, του ΤΕΠΑΕ Θεσσαλονίκης.
Εργάζομαι ως νηπιαγωγός περίπου 17 χρόνια.

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;
Η εισαγωγή μου στη σχολή ήταν τυχαία, αλλά η πρώτη επαφή μου με τα μαθήματα και το αντικείμενο ήταν δελεαστική και γοητεύτηκα από το πρώτο έτος φοίτησης στο τμήμα.

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;
Αυτό που μου αρέσει περισσότερο, είναι αυτό που με δυσκολεύει και με κουράζει. Αρχικά η επαφή με τον άνθρωπο και ιδιαίτερα με τα παιδιά, σου δίνει τη δυνατότητα να εξελίσσεσαι και ο ίδιος σαν άνθρωπος, σε γεμίζει χαρά, ξεχνάς όλα σου τα προβλήματα. Η ίδια αυτή επαφή είναι όμως που έχει τις δυσκολίες της. Καλύπτεσαι όμως συναισθηματικά, οπότε όλα ξεχρεώνονται. Προϋποθέτει βέβαι να συμβιβαστείς με τις δυσκολίες του επαγγέλματος.
Από την άλλη πλευρά η δυνατότητα της δημιουργικότητας που σου προσφέρει το ίδιο το επάγγελμα. Με ενθουσιάζει να σχεδιάζω προγράμματα και κυρίως να αισθάνομαι την ικανοποίηση ότι προσφέρω στην εξέλιξη αυτών των παιδιών, ότι δημιουργώ ένα κίνητρο για μάθηση. Είναι βαριά η ευθύνη να διδάσκεις σε πολίτες του μέλλοντος. 

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
Το blog μου είναι το: http://37nipiathess.webnode.com/

Έχει κατά ένα μέρος την ονομασία του Νηπιαγωγείου (37ο Νηπιαγωγείο Θεσσαλονίκης) και σύνθημα το «Νηπιόθεν». Λειτουργεί από το 2012

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;
Στα πλαίσια του πιλοτικού προγράμματος της Αυτοαξιολόγησης Εκπαιδευτικού Έργου, αποφασίστηκε η δημιουργία ενός μέσου επικοινωνίας και ενημέρωσης των γονέων, οι οποίοι είναι κατά βάσει εργαζόμενοι και αδυνατούν να έρθουν στο σχολείο για να ενημερωθούν σχετικά με τα διδακτικά προγράμματα που εφαρμόζονται στο νηπιαγωγείο.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;
Την πρώτη χρονιά δυσκολεύτηκα πάρα πολύ και η αλήθεια είναι ότι το είχα παραμελήσει. Σιγά – σιγά βρήκα το ρυθμό μου, ενέπλεξα και τους ίδιους τους γονείς (τους ενημερώνω με e- mails για το πρόγραμμα που κάνουμε και ότι μπορούν να το βρουν στη διεύθυνση που τους στέλνω), αλλά απέχει πολύ από το να γίνει αυτό σκέφτομαι. Επιπλέον, ο τρόπος που το δουλεύω δεν απαιτεί καθημερινή ενημέρωση. Ωστόσο, είναι μια χρονοβόρος διαδικασία.

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Ονομάζομαι Σέβα Τριανταφύλλου και είμαι από την Ρόδο, είμαι περήφανη που έχω όμως και καταγωγή από  Β.Ελλάδα από τον πάτερα μου, από το Σταυρό Χαλκιδικής. Περηφανεύομαι να λέω  ότι είμαι  μισή  νότια μισή  βόρεια... Λατρεύω  άλλωστε, τη Θεσσαλονίκη κι όποτε μου δίνεται ευκαιρία ανεβαίνω να δω συγγενείς και φίλους.   
Τέλειωσα τη  διετούς σχολή  Nηπιαγωγών  Θεσσαλονίκης το 1986. Είμαι τυχερή, γιατί δούλευα  συνέχεια από τότε  ως αναπληρώτρια, μέχρι το 2000 σε  νηπιαγωγεία χωριών όλης της Ρόδου. Δεν έτυχε να φύγω εκτός, γιατί λόγω του παραμεθορίου της περιοχής πάντα υπήρχαν θέσεις εδώ.
Το 2000 έγινα μόνιμη  και από τότε δουλεύω στο χωριό μου τα  Κοσκινού Ρόδου, στο 2ο  διθέσιο νηπιαγωγείο, όπου είμαι διευθύντρια και συνεργάζομαι με την καλύτερη μου φίλη  νηπιαγωγό Ειρήνη Τσιμπιδάκη .
Έχω πάρει και το πτυχίο  ΤΕΠΑΕΣ Ρόδου -Τμήμα Επιστημών της Προσχολικής Αγωγής και του Εκπαιδευτικού Σχεδιασμου-  με το πρόγραμμα της εξομοίωσης.    
Έχω δυο κορίτσια 19 και 14 ετών την Καθολική και την Σταματία! 

Μου αρέσει να  γράφω ποιήματα και θεατρικά έργα για τις γιορτές του νηπιαγωγείου,  γι’ αυτό κι αποφάσισα την συνέντευξη αυτή να την γράψω σε έμμετρο λόγο… με εκφράζει καλύτερα !!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Από  μικρή    το ήθελα , το είχα βάλει στόχο
νηπιαγωγός να γίνω εγώ όταν θα μεγαλώσω.
Τα μάζευα   θυμάμαι εγώ όλα τα γειτονάκια (τα πιο μικρά από μένα)
τους μάθαινα ποιήματα ,παιχνίδια ,τραγουδάκια.
Στα αδέλφια τα ξαδέλφια μου διάβαζα παραμύθια ,
ολημερίς ζωγραφίζαμε, κολλάγαμε και παίζαμε παιχνίδια!
Έτσι η πρώτη μου επιλογή ήταν μόνο μία (νηπιαγωγών Θεσσαλονίκη)
Ακόμη θυμάμαι το κλάμα της μάνας μου που δεν πήγα ακαδημία.
(είχε εδώ  στη  Ρόδο )

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Τα  καθημερινά αγκαλιάσματα τα  «σ’ αγαπώ κυρία»
το ότι γίνομαι  κι εγώ ξανά   μαζί με αυτά παιδί  και νοιώθω ευφορία.
Με μια γλυκιά  λεξούλα τους   κι ένα γλυκό τους βλέμμα
 ξεχνάω τα προβλήματα… τα τόσα μαζεμένα.

 Αγαπώ το ότι έρχονται σε μας  ακατέργαστα  πολύτιμα πετράδια,
και σε ένα χρόνο μέσα γίνονται  ωριμοτέρα, υπεύθυνα ,
….μεταμορφώνονται σε  αστραφτερά διαμάντια !!

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;
 
Νηπιαγωγός «Χρώματα κι αρώματα» λέγεται το bloggaki
και τώρα πια  έχει καθαρά  νηπιαγωγικο ύφος και στυλακι!

Το blogging όμως  το ξεκίνησα πριν χρόνια εγώ  οχτώ (2006)
διατηρούσα blog  διαφορετικό  με στυλ προσωπικό. 

Τον παιδικό πλανήτη όμως όταν φτιάξαμε  με αγάπη και μεράκι  
ξεκίνησα και πάλι να γράφω κι εγώ  καθαρά νηπιαγωγικα posts,
κι έτσι επανέφερα στην επιφάνεια το ξεχασμένο μου bloggaki!!

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Είναι το χέρι μου τώρα πια το δεξί , είναι αρχειοθήκη ιδανική
Εκεί είναι   όλη μου η δουλειά μου η προσωπική η νηπιαγωγική.

Παράλληλα ενημερώνομαι για όλες τις  φανταστικές  δουλειές
από όλες τις συναδέλφισσες  που έχουν blogs ,νέες και παλιές .

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Η αλήθεια θέλει δουλειά, όρεξη, και χρόνο αρκετό…
Παρόλα αυτά  το κάνω με ευχαρίστηση  και το επιζητώ.
Αν όχι καθημερινά, τουλάχιστον 2-3 φορές την  εβδομάδα  
ανεβάζω υλικό που εγώ το θεωρώ σημαντικό!

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Λίγα λόγια για μένα!

 

Ονομάζομαι Ευαγγελοπούλου Αριάδνη και είμαι από την Κατερίνη . Και συγκεκριμένα από ένα χωριό που λέγεται Λόφος και το λατρεύω!!!
Μένω στις Σέρρες μετά από 15 χρόνια περιπλάνησης σε όλη την Ελλάδα : Θεσσαλονίκη, Ζάκυνθο, Πύργο. Μέρη λατρεμένα και αγαπημένα, όπου πολύ ευχαρίστως θα ζούσα για πάντα! Ο άντρας μου είναι γυμναστής και έχουμε ένα γιο που πάει έκτη δημοτικού. Λατρεύω την οικογένειά μου και τη δουλειά μου.

 

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Mου άρεσε πάντα τόσο πολύ το σχολείο, που σκεφτόμουνα τον εαυτό μου από παιδί στο ρόλο του δασκάλου. Ήθελα σε όλα τα γυμνασιακά και λυκειακά μου χρόνια να γίνω φιλόλογος, αλλά χάρηκα πολύ όταν από ένα λάθος στο μηχανογραφικό βρέθηκε  το τμήμα Νηπιαγωγών πάνω από τη Φιλοσοφική. Ούτε σκέψη για δεύτερο μηχανογραφικό την επόμενη χρονιά.
Και το φωνάζω με όση δύναμη μπορώ: "Είμαι πολύ… πολύ… πολύ υπερήφανη που είμαι Νηπιαγωγός και ειδικά τώρα: στην Ελλάδα του 2014"

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Αγαπώ την ευελιξία που μας δίνει. Ότι δε μας περιορίζει σε στεγανά και μας επιτρέπει να αναπτύσσουμε πρακτικές που ταιριάζουν σε μας και στα παιδιά μας κάθε φορά.  Μου αρέσει που μας δίνει τη δυνατότητα να ενσωματώνουμε στην ομάδα παιδιά, που ξαφνικά στην επόμενη βαθμίδα τα βλέπουμε σε τμήματα ένταξης, ενισχυτικής, ή σε ειδικά σχολεία. Το Νηπιαγωγείο είναι ένα για όλα τα παιδιά. Αγαπώ τις αγκαλίτσες με τα παιδιά που έρχονται όλο λαχτάρα όταν σε βλέπουν και εκείνες τις κατασκευές και τις ζωγραφιές που έρχονται με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά και σου λένε : «ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΥΡΙΑ». Και αυτό είναι ακόμα πιο σπουδαίο αν σκεφτείς ότι αν δεν το δώσουν σε σένα θα το δώσουν στη μαμά τους!!! Πόσο σημαντικές είμαστε στη ζωή των παιδιών μας!!!
Τι αγαπώ λιγότερο;
Τον αποχωρισμό στο τέλος κάθε σχολικής χρονιάς και την επίγνωση ότι αυτά τα παιδιά του χρόνου θα είναι αλλού. Αυτό ήταν ακόμα πιο σκληρό τα πρώτα 15 χρόνια, γιατί ήμουνα σε μέρη  από τα οποία θα έφευγα κα ήξερα ότι δε θα τα ξαναδώ αυτά τα παιδιά.
Τώρα τουλάχιστον τα βλέπω και χαίρομαι πολύ όταν περνάω από το δημοτικό και έρχονται στα κάγκελα και με φωνάζουν ή όταν περνάνε από το Νηπιαγωγείο και έρχονται να με δουν. Δεν μου αρέσει  επίσης, όλη αυτή η επιπρόσθετη δουλειά που πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ!!!( Είμαι προϊσταμένη σε ένα Νηπιαγωγείο με 3 ολοήμερα τμήματα, με οικονομικά και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς). Όσο και να προσπαθώ να τα κάνω όλα στο σπίτι μου, εκτός ωραρίου στο σχολείο ή τα Σαββατοκύριακα, δεν παύει να προκύπτουν διάφορα θέματα την ώρα που είσαι στην τάξη σου με τα παιδιά και απαιτούν λύση ΤΩΡΑ!!!

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το blog μου ονομάζεται : «Το νηπιαγωγείο μ’ αρέσει πιο πολύ».

http://edonipiagogeio.blogspot.gr/

Το έχω από το Φεβρουάριο του 2012. Μου φαινόταν απίστευτο ότι θα μπορούσα να φτιάξω ένα δικό μου blog. Ξεκίνησα πολύ δειλά και φοβισμένα, όπως οι περισσότεροι νομίζω.

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Στη αρχή το είδα σαν ένα είδος αρχειοθήκης για τη δουλειά μου. Ποτέ δεν έβρισκα αυτά που είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια!!! Στη συνέχεια μου άρεσε ότι με αυτό τον τρόπο οι γονείς θα έβλεπαν την καθημερινότητά μας στο Νηπιαγωγείο!!! Αλλά πάνω από όλα ήθελα με αυτό τον τρόπο να προσφέρω τη δική μου εμπειρία και το δικό μου υλικό σε όποιον πιθανόν να το ήθελε και ειδικά στα νέα κορίτσια, που παίρνοντας κάτι από μένα, κάτι από τα τόσο ωραία άλλα blogs που υπάρχουν και δένοντάς τα με τη δική τους όρεξη δε θα νιώθουν  « χαμένες» μέσα στην τάξη.
Όπως δεν ξεχνάω ότι ένιωθα εγώ τα πρώτα μου χρόνια, που στην κυριολεξία δεν ήξερα πού να απευθυνθώ και τι να κάνω!!!

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Δεν είναι εύκολο…. Αλλά όταν το αγαπάς βρίσκεις το χρόνο. Το κάνω με ευχαρίστηση και γι’ αυτό δεν το βλέπω σαν αγγαρεία. Άλλωστε μόνη μου το επέλεξα. Τελειώνω τις καθημερινές μου δουλειές και υποχρεώσεις με το σπίτι και λέω: « Και τώρα θα ξεκουραστώ!!!Θα κάνω την ανάρτησή μου!!!»
Αν κάποια μέρα δεν έχω διάθεση δε θα το ενημερώσω ή αν το κάνω θα φαίνεται!

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Λίγα λόγια για μένα

Αν το δω από στενή επαγγελματική σκοπιά, το πτυχίο της Νηπιαγωγού λίγο μου έχει προς το παρόν χρησιμεύσει. Μου φάνηκε όμως εξόχως σημαντικό στην ανατροφή των παιδιών μου, γεγονός που μάλλον με οδήγησε να επαναπροσδιορίσω πολλές από τις αρχικές μου αντιλήψεις για το επάγγελμα. Δυστυχώς, όταν πλέον ήθελα να δώσω ΑΣΕΠ, ο διαγωνισμός σταμάτησε, κατόπιν οι θέσεις αναπληρωτών περιορίστηκαν και οι θέσεις Νηπιαγωγών σε παιδικούς σταθμούς σχεδόν εκμηδενίστηκαν. Ωστόσο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ύστερα από δύο κύκλους μεταπτυχιακών σπουδών και ευελπιστώντας στο ξεκίνημα ενός διδακτορικού το φθινόπωρο, συσσωρεύω δυστυχώς, προς το παρόν μόνο γνώση-θεωρία, χωρίς πράξη. Αν τελικά καταφέρω σε δύο χρόνια να πάρω το πτυχίο της δασκάλας και εργαστώ νωρίτερα ως δασκάλα (παρά ως νηπιαγωγός), θα προσπαθήσω να «ξορκίσω το κακό», επιλέγοντας να εργαστώ με παιδιά της Α’ και Β’ Δημοτικού και φαντάζομαι (ή θέλω να πιστεύω) ότι τότε θα αισθάνομαι πιο κοντά σε αυτό που έστω και αργά συνειδητοποίησα ότι ήθελα να κάνω…

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Όταν πήρα το πτυχίο της Νηπιαγωγού το 1993 δεν είχα σκεφτεί ότι θα ασκήσω το επάγγελμα της νηπιαγωγού, πιθανόν γιατί τότε φάνηκε να με κερδίζουν οι ξένες γλώσσες. Αργότερα όταν απέκτησα τα δικά μου παιδιά, άρχισα να αγαπώ αυτό που ονομάζουμε Παιδαγωγική και που μέσα από την ανατροφή των παιδιών παίρνει πάντα πολύ διαφορετικές διαστάσεις.

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς κάτι που να είναι περισσότερο ελκυστικό στο επάγγελμα της Νηπιαγωγού, αφού τα αθώα μάτια, το χαμόγελο, η αγκαλιά, το «σ’αγαπώ,κυρία» και οι αναπάντεχες ερωτήσεις και απαντήσεις των παιδιών το κάνουν κάθε μέρα διαφορετικό, κάθε μέρα ολοένα και πιο συγκινητικό, κάθε μέρα και πιο ενδιαφέρον, πιο συναρπαστικό. Ένας αέναος, γοητευτικός κύκλος συγκινήσεων… τι να διαλέξεις να αγαπήσεις περισσότερο;
Νομίζω ότι το δυσκολότερο είναι να καταφέρεις να φανείς ή να αισθανθείς αρκετός. Στο λίγο διάστημα που έχω εργαστεί στον χώρο είχα πάντα την αίσθηση ότι ήμουν «λίγη», ότι δεν κατάφερνα όσο θα ήθελα να διαχειριστώ την ομάδα των παιδιών ή ότι «θα μπορούσε να πάει καλύτερα». Σκέφτομαι, ωστόσο, ότι, αν είχα εργαστεί περισσότερο, είναι πολύ πιθανό η λίγο ρομαντική και κάπως εξιδανικευμένη εικόνα που έχω στο μυαλό μου για το επάγγελμα της Νηπιαγωγού να αποχρωματιζόταν…

Πώς ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το ιστολόγιο έχει το όνομα «Δραστηριότητες, εποπτικό και παιδαγωγικό υλικό για το Νηπιαγωγείο» και ξεκίνησε στις 31 Ιουλίου του 2012.

http://taniamanesi-kourou.blogspot.gr/2014/05/50.html

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Δεν το έχω σκεφτεί. Ήταν μια μάλλον αυθόρμητη απόφαση. Στην αρχή ήταν μια εντελώς άγνωστη διαδικασία για μένα, κατόπιν είδα μερικές ήδη υπάρχουσες αξιόλογες ιστοσελίδες και ιστολόγια παιδαγωγικού υλικού για το Νηπιαγωγείο και σκέφτηκα απλά «γιατί να μην ξεκινήσω και εγώ κάτι τέτοιο;» Προφανώς η απόφαση ισχυροποιήθηκε από την επιθυμία μου να είμαι με κάποιο τρόπο σε μία τάξη: σκεφτόμουν ότι θα ήταν πολύ συγκινητικό να μπορώ να βρίσκομαι έστω και έμμεσα σε μια τάξη, μέσα από τις δράσεις άλλων εκπαιδευτικών που πιθανόν να έβρισκαν κάτι ενδιαφέρον σε αυτά που θα πρότεινα και θα ήθελαν να το μετουσιώσουν σε εκπαιδευτική πράξη στην τάξη τους.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Για μένα που η δουλειά στο σχολείο δεν είναι μέρος της καθημερινότητάς μου, η ενασχόληση με το ιστολόγιο είναι μία σημαντική πηγή ικανοποίησης, όχι μόνο γιατί μπορώ να εκφράζω, να μοιράζομαι και να μεταφέρω όσα σκέφτομαι (ιδέες, διδακτικές προτάσεις και πρακτικές), αλλά πρωτίστως, γιατί παίρνω καθημερινά μία απίστευτα συγκινητική ανατροφοδότηση από ένα πλήθος συναδέλφων. Θέλει οπωσδήποτε χρόνο και προσωπική δουλειά, αλλά είναι χρόνος δημιουργικός, απολαυστικός, χρόνος αναντικατάστατος…

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;