ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΗ ΝΗΠΙΑΓΩΓΟ ΑΝΝΑ ΜΑΡΚΑΚΗ

Λίγα λόγια για μένα

 

Με λένε Άννα Μαρκάκη. Είμαι αναπληρώτρια νηπιαγωγός. Αυτή είναι η 6η σχολική χρονιά, που υπηρετώ σε δημόσιο νηπιαγωγείο. Έχω δουλέψει και δύο χρόνια σε δημοτικό παιδικό σταθμό και έναν χρόνο σε τάξη μελέτης σε ιδιωτικό σχολείο. Μαζί με μια φίλη και συνάδελφο νηπιαγωγό την Ράνια Μήτση δημιουργήσαμε την ομάδα Group Νηπιαγωγών στο Facebook από το 2008 έως σήμερα και πριν κάποιους μήνες δημιούργησα το προσωπικό μου blog, το Μέσα σ’ ένα σεντουκάκι.

 

Σε καλωσορίζουμε στο kindykids.gr! Θα θέλαμε να μάθουμε λίγα πράγματα για σένα!

Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με το λειτούργημα του νηπιαγωγού;

Όταν με ρώταγαν τι θα γίνω όταν μεγαλώσω τους έλεγα δασκάλα ή ηθοποιός ή χορεύτρια ή καλλιτέχνης γενικά. Στις αρχές της πρώτης λυκείου άλλαξα γνώμη και ήθελα να γίνω αθλητικός δημοσιογράφος. Όταν όμως ήρθε η ώρα να πάρω την σημαντική απόφαση όσον αφορά τις σπουδές μου, άκουσα την καρδιά μου και αποφάσισα να γίνω εκπαιδευτικός και να ασχοληθώ με τα παιδιά που αγαπώ πολύ. Τελικά πέρασα στο παιδαγωγικό τμήμα νηπιαγωγών. Ήταν η καλύτερη επιλογή, είναι ένα επάγγελμα που μου ταιριάζει πολύ και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνω άλλη δουλειά.

Τι αγαπάς περισσότερο και τι λιγότερο στη δουλειά μας;

Αυτό που αγαπάω περισσότερο στη δουλειά είναι τα παιδιά και η ενασχόληση μου με αυτά. Μου έχουν μάθει και συνεχίζουν να μου μαθαίνουν πως πρέπει να γίνει η ζωή μου καλύτερη, όπως πως πρέπει να διεκδικώ αυτό που αγαπώ πολύ, ότι αγαπάμε χωρίς αντάλλαγμα, ότι ζούμε τη στιγμή με όλο μας το είναι κ.α. Επίσης πιστεύω ότι είμαστε τυχεροί εμείς οι νηπιαγωγοί, διότι είμαστε άνθρωποι που παίρνουμε πολύ αγάπη από τα παιδιά. Με μια αγκαλιά τους ξεχνάω κάθε έγνοια και στεναχώρια που έχω.Κάτι άλλο που λατρεύω είναι το δημιουργικό μέρος της δουλειάς μας, οι κατασκευές, τα παιχνίδια, οι δραματοποιήσεις... μέσα από αυτά που κάνουμε με τα παιδιά, γίνομαι και ηθοποιός και χορεύτρια και καλλιτέχνης(όλα αυτά που ήθελα να γίνω όταν ήμουν μικρή), με ευχαριστεί και με γεμίζει με αποτέλεσμα να κάνω καλύτερα την δουλειά μου, με όρεξη και κέφι.
Πάνω κάτω, όλα τα αγαπάω στην δουλειά αυτή. Δεν βρίσκω κάτι που αγαπώ λιγότερο, καθετί που συμβαίνει μέσα στο σχολείο το βλέπω από την θετική πλευρά, έτσι κάνω την δουλειά μου όσο καλύτερα γίνεται, ώστε τα παιδιά να είναι ευτυχισμένα και να πετυχαίνω τους στόχους που θέτω κάθε σχολική χρονιά.   

Πως ονομάζεται το blog σου και πόσο καιρό το έχεις;

Το blog μου ονομάζεται «Μέσα σ’ ένα σεντουκάκι».

Το έφτιαξα τον Οκτώβριο του 2013.

Γιατί αποφάσισες να φτιάξεις το δικό σου blog;

Η περιέργεια μου, πως λειτουργεί ένα blog και τα λόγια μιας αγαπημένης μου φίλης και συναδέλφισσας, της Δήμητρας, η οποία κάθε φορά που με συναντούσε μου έλεγε «φτιάξε ένα blogνα δω τι κάνεις στην τάξη» ήταν οι αφορμές για την δημιουργία του σεντουκιού. Επίσης σκεφτόμουν ότι με το blog θα οργάνωνα το υλικό που είχα μαζέψει στο σεντουκάκι μου(δηλ. τον εξωτερικό μου σκληρό δίσκο), ότι οι αναγνώστες με τα σχόλια τους θα με βοηθήσουν να γίνω καλύτερη σε αυτό που κάνω και ότι μέσα από αυτό, ίσως μπορέσω να βοηθήσω κάποιον που το έχει ανάγκη, σε σχέση με την δουλειά μας.

Πόσο εύκολο είναι να συνδυάζεις τη δουλειά στο σχολείο και τη διατήρηση ενός προσωπικού blog που θέλει συνεχή ενημέρωση και επιπλέον δουλειά καθημερινά;

Η αλήθεια είναι ότι πρέπει να αφιερώσεις πολλές ώρες για να κρατήσεις ενημερωμένο το blog. Πιστεύω ωστόσο, ότι όσο αυτό που κάνεις σε ευχαριστεί και σε διασκεδάζει, τόσο η δουλειά του ιστολογίου γίνεται πιο εύκολα και έτσι  προλαβαίνεις να τα συνδυάζεις όλα.

Τι έχεις κερδίσει από την αλληλεπίδραση με άλλες συναδέρφους μέσα από το διαδίκτυο;

Το «ταξίδι» που κάνω στα blog (και στα sites) των συναδέλφων για μένα είναι το καλύτερο εκπαιδευτικό σεμινάριο που υπάρχει. Μαθαίνεις πράγματα για την δουλειά, εμπλουτίζεις τις γνώσεις σου, καταλαβαίνεις τυχόν λάθη που έχεις κάνει κατά καιρούς μέσα στην τάξη, βλέπεις κάποια θέματα από άλλη οπτική γωνία, γενικά γίνεσαι καλύτερος στην δουλειά σου.

Τι μας μαθαίνει τελικά το νηπιαγωγείο; Στα παιδιά, αλλά και σε εμάς τους ενήλικες…

Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία χρειάζονται διάφορα ερεθίσματα για να μπορέσουν να αναπτυχθούν ολόπλευρα. Αν η δουλειά μέσα στο νηπιαγωγείο γίνεται σωστά, τότε επιτυγχάνουμε ένα μεγάλο μέρος αυτής της ολόπλευρης ανάπτυξης. Το ευέλικτο πρόγραμμα του είναι ικανό να δημιουργήσει εκείνες τις βιωματικές καταστάσεις που θα δώσουν στα παιδιά τα ερεθίσματα, τις γνώσεις και τις ικανότητες για να μπορέσουν να εξελιχθούν!

Το τι μαθαίνει ένας ενήλικας είναι καθαρά θέμα πως το βλέπει ο καθένας.  Προσωπική μου άποψη είναι ότι μέσα από την ενασχόληση και την επικοινωνία με τα παιδιά γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, γίνεσαι ξανά παιδί, μαθαίνεις διάφορα μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση. Κάνοντας παρέα με τα παιδιά, ανακαλύπτεις  στοιχεία του εαυτού σου, μερικά από αυτά σε κάνουν να νιώθεις καλά και να προσπαθείς να τα κρατήσεις, ενώ άλλα είναι ελαττώματα που δεν θες να τα βλέπεις ούτε στους μαθητές σου, ούτε στον εαυτό σου, οπότε προσπαθείς να τα αποδεχτείς και στο τέλος να τα αλλάξεις, στα παιδιά και σε σένα Με λίγα λόγια, μαθαίνεις τον ίδιο σου τον εαυτό και μέσα από αυτή την διαδικασία γίνεσαι καλύτερος!

Αν μπορούσες να δώσεις μια συμβουλή στους γονείς που έχουν παιδιά στο νηπιαγωγείο, ποια θα ήταν αυτή;

Πολλά πράγματα έχω στο μυαλό μου για αυτό το θέμα και πολλά από αυτά τα λέω στους γονείς. Το καθένα από αυτά έχει σημασία για την ζωή του παιδιού. Πχ  το να περάσουν ποιοτικό χρόνο με το παιδί, δεν είναι σημαντικό; Το να τα αφήσουν να ζήσουν την παιδική τους ηλικία, δεν είναι σημαντικό; Το να κάνουν πραγματικότητα αυτό που τους λένε ή τους υπόσχονται, δεν είναι σημαντικό; Και άλλα πολλά.  Οπότε, αν πρέπει να πω μια μόνο συμβουλή θα πω την εξής:  Να ακούνε τα παιδιά τους. Τα παιδιά, είτε με λόγια, είτε με πράξεις έχουν να πουν κάτι. Αν οι γονείς έχουν τα αυτιά «ανοιχτά» θα καταλάβουν τα συναισθήματα και τις ανάγκες του παιδιού τους και θα τα βοηθήσουν και θα δώσουν τα κατάλληλα ερεθίσματα να εξελιχθούν.

Στα δύσκολα χρόνια της κρίσης που διανύουμε τι δυσκολίες έχει να αντιμετωπίσει μια νηπιαγωγός και πως τις ξεπερνά;

Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες. Προσωπικά δεν με προβληματίζει, για παράδειγμα, αν θα έχω υλικά και κατάλληλο εξοπλισμό, για να κάνω πιο ενδιαφέρουσες τις δραστηριότητες μέσα στην τάξη. Θα βρω τον τρόπο και την λύση για να μπορέσει το σχολείο των παιδιών να είναι ευχάριστο και να βρουν ενδιαφέρον για μάθηση μέσα σε αυτό. Αυτό που με προβληματίζει είναι η ψυχολογία με την οποία το παιδί έρχεται μέσα στην τάξη. Με προβληματίζει η ψυχολογία των γονέων των μαθητών μου. Με προβληματίζει ότι αυτές οι δυσκολίες των καιρών, μπορούν να χαλάσουν την δική μου ψυχολογία και των συναδέλφων μου και να μην μπορούμε να δώσουμε το 100% των δυνατοτήτων μας μέσα στην τάξη.
Οπότε προσπαθώ να αντιμετωπίσω την κατάσταση, όπως και όπου μπορώ. Να μην μεταφέρω τις δικές μου έγνοιες και προβληματισμούς στο σχολείο, να κάνω καλά την δουλειά μου και να δημιουργήσω όμορφες και ενδιαφέρουσες καταστάσεις στο σχολείο, ώστε τα παιδιά να μην τους απασχολεί αυτό που τους χαλάει την διάθεση. Να προσπαθώ με ήρεμο και λογικό τρόπο να αντιμετωπίσω τους γονείς που αγωνιούν για το παιδί τους. Βέβαια δεν πετυχαίνει πάντα, έχουν τύχει μέρες δύσκολες, αλλά ευτυχώς αυτές είναι ελάχιστες και στο τέλος αυτές που μένουν στο μυαλό όλων είναι οι όμορφες και οι ουσιαστικές στιγμές.

Που κρύβεται το μυστικό για να μην χάνει μια νηπιαγωγός την όρεξη και το κέφι της για δουλειά, τη στιγμή που αντιμετωπίζει καθημερινά τόσες πολλές αντιξοότητες;

Το μυστικό κρύβεται κάπου μέσα στην καρδιά μας. Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους, παρά μόνο για μένα, γιατί πραγματικά είναι μια διεργασία που κάνει ο καθένας για τον εαυτό του και εξαρτάται από τις εμπειρίες και τα βιώματα του. Προσωπικά, προσπαθώ να βλέπω κάθε δυσκολία από την θετική πλευρά, να εστιάζω την προσοχή μου μόνο σε σοβαρά θέματα, να μην στεναχωριέμαι με πράγματα που δεν έχουν αξία και να απολαμβάνω κάθε στιγμή με τα παιδιά. Δεν είναι εύκολο, δεν το καταφέρνω όλη την ώρα, αλλά κάθε φορά που η διάθεση μου δεν είναι τόσο καλή,  μια ανοιχτή παιδική αγκαλιά και ένα σ’ αγαπώ με περιμένει εκείνη την στιγμή και έρχεται το κέφι στην στιγμή. Και έχω καταλάβει ότι τελικά, όταν κάτι το αγαπάς πολύ και το ευχαριστιέσαι, στην προκειμένη περίπτωση την δουλειά μας, ξεπερνάς πιο εύκολα τις αντιξοότητες και βρίσκεις λύσεις σε κάθετι που σε προβληματίζει.
  

Τι σου λείπει περισσότερο από την εκπαιδευτική πραγματικότητα του σήμερα;

Έχω την εντύπωση ότι λείπει αυτό που λείπει και από την ίδια την κοινωνία, η ΠΑΙΔΕΙΑ. Η παιδεία είναι το α και το ω στη ζωή κάθε ανθρώπου, σε βοηθά να ολοκληρωθείς, να σκέφτεσαι ορθά, να είσαι ανοιχτός απέναντι σε όλους και σε όλα. Με την λέξη παιδεία εννοούμε την παιδαγωγική ώθηση της οικογένειας και της πολιτείας(εκπαιδευτικό σύστημα) στην ανατροφή και στην μόρφωση του παιδιού. Με την παιδεία σεβόμαστε το παρελθόν διασφαλίζοντας ότι καλό μας έχει δώσει, αλλά αφήνουμε ότι κακό έχει γίνει και προχωράμε μπροστά αποφεύγοντας την παλινδρόμηση σε παλαιότερες και κυρίως δυσάρεστες καταστάσεις. Όπως το καταλαβαίνω εγώ δηλαδή, με όλα αυτά που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια, κάπου εκεί βρίσκεται η αρχή του προβλήματος και είναι μια από τις αιτίες που δεν έχει εξελιχθεί η κοινωνία μας. Επειδή το σχολείο είναι μέρος της κοινωνίας και της παιδείας μας και από την στιγμή που δεν λαμβάνει  την σωστή και σοβαρή υποστήριξη από τους αρμόδιους, έχει σαν αποτέλεσμα η εκπαιδευτική πραγματικότητα ναέχει πολλές ελλείψεις.   

Θέλεις να μας πεις  δυο λόγια για το KindyKids.gr;

Χαίρομαι που υπάρχουν τέτοιες πρωτοβουλίες από συναδέλφους. Θεωρώ ότι το KindyKids.gr βοηθάει σημαντικά τον εκπαιδευτικό και τους γονείς. Έχετε κάνει άψογη δουλειά. Πολλά συγχαρητήρια και καλή συνέχεια στο έργο σας. Σας εύχομαι τα καλύτερα!

Ευχαριστούμε από καρδιάς για αυτήν τη συνέντευξη!