ΙΔΕΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΠΩΣ ΝΑ ΒΑΛΕΤΕ ΤΗΝ ΤΑΞΗ ΣΑΣ… ΣΕ ΤΑΞΗ

 

Στην αρχή της σχολικής χρονιάς το μεγαλύτερο άγχος που αντιμετωπίζουμε οι νηπιαγωγοί και ιδιαίτερα οι νέοι στο επάγγελμα είναι το πώς να βάλουμε τα παιδιά σε ένα πρόγραμμα και να περάσει όσο το δυνατόν πιο εύκολα ο χρόνος της προσαρμογής.

Σε περίπτωση που είμαστε στο ίδιο σχολείο τα πράγματα είναι κάπως πιο εύκολα καθώς γνωρίζουμε κάποια από τα παιδιά , γνωρίζουμε τον αριθμό των παιδιών που έχουμε στην τάξη μας αλλά και την τάξη ως χώρο, το υλικό μας κλπ.

Τι γίνεται όταν η τάξη στην οποία καλούμαστε να διδάξουμε είναι καινούρια; Τα παιδιά τα γνωρίζουμε για πρώτη φορά; Ακόμη πιο δύσκολα αν είμαστε αναπληρωτές και βρεθούμε σε μια τάξη μετά τον Αγιασμό ή αν μπαίνουμε πρώτη φορά σε τάξη;

Τα τρία συστατικά της «μαγικής συνταγής»: ψυχραιμία, υπομονή και χαμόγελο.

Κάθε αρχή της σχολικής χρονιάς, τρία είναι τα πρόσωπα που καλούνται να αντιμετωπίσουν τα άγχη και τις φοβίες τους και να συνεργαστούν , η νηπιαγωγός, το παιδί και ο γονιός. Για μια επιτυχημένη αρχή, που συνήθως είναι και προπομπός μιας υπόλοιπης καλής χρονιάς η νηπιαγωγός είναι αυτή, που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος για την καλή έκβαση των πραγμάτων…

ΓΟΝΕΙΣ:

Συνήθως οι γονείς είναι αγχωμένοι και ειδικά αν το παιδί τους πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο. Αναρωτιούνται αν το περιβάλλον θα είναι καλό για το παιδί τους, αν η νηπιαγωγός θα ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της τάξης της, αν το παιδί τους θα ταιριάξει με άλλα παιδιά, πως θα το αποχωριστούν και πως θα μπορέσουν να είναι εφησυχασμένοι ότι περνάει καλά και πολλά ακόμη αν… Καλό είναι πριν ασχοληθούμε διεξοδικά με το κάθε παιδί και ιδιαίτερα με τα παιδιά που θα αντιμετωπίσουν δυσκολίες στην προσαρμογή τους να ασχοληθούμε πρώτα λίγο με τους γονείς.

Τις περισσότερες φορές είναι σχετικά εύκολο να αναγνωρίσουμε έναν αγχωμένο γονιό που φοβάται για τα πάντα ή σχεδόν τα πάντα και μεταδίδει αυτό το άγχος και στο παιδί του. Η νευρικότητά του είναι έκδηλη και μάλιστα αρκετές μαμάδες είναι βουρκωμένες την πρώτη μέρα του νηπιαγωγείου και όχι από συγκίνηση. Το να πλησιάσουμε αυτόν το γονιό και να προσπαθήσουμε να καταλαγιάσουμε τους φόβους και τα άγχη του είναι μια καλή αρχή. Ακόμη κι αν για εμάς το παιδί του αποτελεί μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου για το γονιό αυτό το παιδί του αποτελεί το κέντρο του κόσμου και αυτό είναι κάτι που οφείλουμε να σεβαστούμε και να το έχουμε κατά νου.

Αφιερώνουμε λοιπόν λίγα λεπτά για να γνωριστούμε με τους γονείς και να συζητήσουμε λίγο μαζί τους. Το χαμόγελο και η ηρεμία –έστω και προσποιητή- σίγουρα θα φέρει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Είναι πολύ σημαντικό να νιώθουν οι γονείς ότι αφήνουν τα παιδιά τους σε μια νηπιαγωγό ψύχραιμη αλλά και χαμογελαστή, σε μια νηπιαγωγό που δείχνει να έχει την αυτοπεποίθηση να αντιμετωπίσει το όποιο απρόοπτο των πρώτων ημερών. Ακόμη κι αν υπάρχουν γονείς ή γονιός που έχει απολύτως αδικαιολόγητους φόβους εμείς οφείλουμε να τον αντιμετωπίσουμε με τη δέουσα υπομονή και να εξηγούμε ακόμη και τα αυτονόητα. Είναι πολύ σημαντικό να φεύγει ο γονιός από την τάξη μας την πρώτη ημέρα με την προσδοκία ότι όλα θα πάνε καλά ακόμη κι αν το παιδί δυσκολεύεται να προσαρμοστεί ή κλαίει ή δεν τον αφήνει να φύγει και είναι μέσα στην ανασφάλεια… Πολλές φορές πηγή των προβλημάτων των παιδιών είναι οι ίδιοι οι γονείς με την αγωνία και τον φόβο τους –δικαιολογημένο και μη- γι’ αυτό και η πρώτη προσέγγιση γίνεται απέναντι στο γονιό.

Επιγραμματικά:

Για πολλούς από τους γονείς των παιδιών στην τάξη μας η πρώτη μέρα στο σχολείο είναι μια πολλή σημαντική μέρα. Το σεβόμαστε και δεν υποβιβάζουμε με κανένα τρόπο αυτήν την ημέρα. Αν για εμάς είναι μια κατάσταση ρουτίνας (ειδικά αν έχουμε χρόνια στο επάγγελμα) για μερικούς από τους γονείς και τα παιδιά τους είναι μια πρωτόγνωρη εμπειρία, δεν το ξεχνάμε αυτό!

Προσπαθούμε να κατευνάσουμε τη νευρικότητα του γονιού με θετικά σχόλια τόσο για το παιδί όσο και για την πρώτη του μέρα στο νηπιαγωγείο και του εξηγούμε ότι θα κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να είναι μια όμορφη μέρα, μια όμορφη εμπειρία και μια όμορφη χρονιά για το παιδί του.

Αν ένα παιδί κλαίει και χρειαστεί να κρατήσουμε και το γονιό στην τάξη δεν αφήνουμε το παιδί στην τύχη του και στην αγκαλιά του μπαμπά ή της μαμάς χωρίς να προσπαθήσουμε να το αποσπάσουμε από αυτήν. Ένα παιχνίδι, μια ιδέα να μας βοηθήσει σε κάτι, μια πρόταση που θα μπορούσε να το κάνει να «ανοιχτεί» και να φύγει έστω και για λίγο από την αγκαλιά του γονιού είναι απαραίτητη. Πηγαίνουμε συχνά κοντά του και του μιλάμε ήρεμα το ρωτάμε πράγματα για τον εαυτό του ή αν θέλει να συμμετέχει σε κάτι

Η ώρα που μένει ο γονιός ενός ανασφαλούς παιδιού μέσα στην τάξη μειώνεται σταδιακά με απώτερο στόχο να βγει – ο γονιός- μέσα από την τάξη μέσα στην πρώτη εβδομάδα. Όσο πιο πολύ παρατείνουμε αυτή τη συνύπαρξη τόσο πιο δύσκολα θα φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα που δεν είναι άλλο από το να αποχωρεί ο γονιός «αναίμακτα» από την τάξη το πρωί…

Και φυσικά το πιο σημαντικό από όλα: Χαμόγελο, χαμόγελο, χαμόγελο!! Μπορεί να κάνει πραγματικά θαύματα από το να ηρεμήσει το γονιό μέχρι να φέρει πιο γρήγορα κοντά μας το παιδί!

ΠΑΙΔΙΑ:

Περνάμε έτσι στο δεύτερο στάδιο, το στάδιο αντιμετώπισης των παιδιών. Δύσκολων και μη… Σίγουρα οι πρώτες μέρες αποτελούν πηγή άγχους και στρες. Είναι πολλά αυτά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και τις περισσότερες φορές τα λάθη απαγορεύονται… Αν ξεκινήσει στραβά η σχέση μας με ένα παιδί το πιο πιθανό είναι ότι αυτό θα μας ακολουθήσει και την υπόλοιπη χρονιά και αυτό είναι κάτι που φυσικά δεν το θέλουμε…

Την πρώτη εβδομάδα καλό είναι να πηγαίνουμε τουλάχιστον μισή ώρα νωρίτερα στο νηπιαγωγείο, ώστε να έχουμε το χρόνο να ετοιμάσουμε την τάξη, να αποφύγουμε το άγχος της όποιας καθυστέρησης, και να είμαστε όσο το δυνατόν πιο ήρεμες μέχρι να έρθουν γονείς και παιδιά.

Καλό είναι να ετοιμάζουμε υλικό πάνω τα τραπεζάκια, ώστε τα παιδιά να βρίσκουν αυτό με το οποίο θέλουν να ασχοληθούν. Μπορούμε να έχουμε ένα – δυο τραπεζάκια με παζλ και απλά παιχνίδια και ένα δυο τραπεζάκια με ζωγραφική. Τις πρώτες μέρες καλό είναι να μην δίνουμε στα παιδιά τουβλάκια και οικοδομικό υλικό τουλάχιστον μέχρι να γνωριστούν μεταξύ τους και να τους εξηγήσουμε τους κανόνες για το υλικό αυτό. Γενικότερα καλό είναι να έχουμε σε εμφανή σημεία μόνο το υλικό που θέλουμε να χρησιμοποιούν τα παιδιά τις πρώτες μέρες και όχι όλα τα παιχνίδια και τα υλικά που έχουμε ή βρήκαμε στην τάξη.

Καλωσορίζουμε το κάθε παιδί ξεχωριστά και συστηνόμαστε σε μια πρώτη φάση, ώστε να νιώσει το κάθε παιδί σημαντικό αλλά και μια κάποια οικειότητα απέναντί μας. Του δείχνουμε τα τραπεζάκια με τα υλικά και το προτρέπουμε να ασχοληθεί με αυτό που του αρέσει.

Είναι αναμενόμενο πως τις πρώτες μέρες το υλικό που θα δώσουμε στα νήπιά μας θα υποστεί κάποιες αλλοιώσεις… Κάποια παιδιά μπορεί να το πετάνε στο πάτωμα, άλλα να βάζουν τα αντικείμενα στο στόμα, ακόμη και να πετάνε παιχνίδια ή μαρκαδόρους το ένα στο άλλο. Κρατάμε σταθερό τον τόνο της φωνής μας –προσπαθούμε όσο το δυνατόν να μην φωνάζουμε- και επαναλαμβάνουμε κάθε φορά την επιθυμητή συμπεριφορά. Αν χρειαστεί αφαιρούμε το υλικό από κάποιο παιδί που αποτελεί κίνδυνο για τα υπόλοιπα και του δίνουμε κάτι άλλο να ασχοληθεί αφού του εξηγήσουμε ότι αυτή του η συμπεριφορά δεν επιτρέπεται μέσα στο νηπιαγωγείο.

Δίνουμε χρόνο στο κάθε παιδί να αποχαιρετήσει το γονιό του και καθησυχάζουμε το κάθε παιδί ξεχωριστά ότι θα έρθουν να το πάρουν σε λίγες ώρες.

Οι κανόνες είναι κανόνες. Για μια καλή αρχή καλό είναι οι βασικοί κανόνες να ισχύουν από τις πρώτες κιόλας μέρες. Τέτοιοι κανόνες είναι πχ ότι: Δεν χτυπάμε τους συμμαθητές μας, δεν καθόμαστε πάνω στα τραπεζάκια, σεβόμαστε το υλικό και τα παιχνίδια που χρησιμοποιούμε και όποιον άλλο κανόνα θεωρούμε σημαντικό. Σε περίπτωση που κάποιο παιδί παραβεί κάποιον από αυτούς τους βασικούς κανόνες η αντίδρασή μας δεν πρέπει να είναι υπερβολική, ούτε ο τόνος της φωνής μας να ανέβει αδικαιολόγητα. Καθώς θα υπάρξουν στιγμές που το άγχος μας θα είναι αρκετό, καλό είναι να προσέχουμε τον τόνο της φωνής μας αλλά και το ύφος μας.

Μέσα στις πρώτες μέρες μπορούμε να ξεκινήσουμε να δείχνουμε στα παιδιά κάποιες ρουτίνες όπως: πως κάνουμε τρενάκι, με ποιο σήμα καθόμαστε στην «παρεούλα» (εννοείται πως τους δείχνουμε ποια είναι η παρεούλα), το ότι για να ασχοληθούμε με κάποιο παιχνίδι ή για να ζωγραφίσουμε καθόμαστε στην καρέκλα μας κλπ.

Μια ωραία ιδέα είναι επίσης, να κάνουμε μια ξενάγηση στα παιδιά και να τους δείξουμε που ακριβώς είναι οι τουαλέτες, που βρίσκεται το κάθε το στην τάξη μας και ό,τι άλλο θεωρούμε σημαντικό για εξοικείωσή τους με το χώρο.

Επανάληψη , επανάληψη , επανάληψη… Τις πρώτες μέρες συνήθως χρειάζεται να επαναλαμβάνουμε πολλές φορές τα ίδια και τα ίδια. Είναι όμως ο μόνος τρόπος για να γίνουν κατανοητά από τα παιδιά, αλλά και για να μάθουν να τα ακολουθούν. Ο τόνος της φωνής μας καλό είναι να είναι σταθερός, χωρίς να υψώνουμε τη φωνή μας περισσότερο από όσο πρέπει αλλά και όχι τόσο σιγανή ώστε να μην τραβάει την προσοχή των παιδιών ή να εκληφθεί ως αδυναμία δική μας από τα παιδιά.

Μετά από κάποια ώρα και αφού έχουν συγκεντρωθεί όλα τα παιδιά μας στην τάξη μπορούμε να συγκεντρωθούμε στο χώρο της συζήτησης να κάτσουμε στο πάτωμα σε κύκλο και να παίξουμε παιχνίδια γνωριμίας. Μια πάνινη μπαλίτσα μπορεί να μας διευκολύνει στο να μοιράσουμε το λόγο σε κάθε παιδί. Το παιχνίδι αυτό μπορούμε να το επαναλαμβάνουμε κάθε μέρα τον πρώτο καιρό και έτσι να γνωριζόμαστε μεταξύ μας. Την πρώτη μέρα π.χ μπορούμε να ξεκινήσουμε λέγοντας ο καθένας το όνομα του και το αγαπημένο χρώμα, την επόμενη μέρα το όνομά του και το αγαπημένο του φαγητό, την επόμενη μέρα το όνομα του και το αγαπημένο του παιχνίδι κοκ. Έτσι προς το τέλος της πρώτης εβδομάδας ή στην αρχή της δεύτερης θα μας έχει βοηθήσει αν μη τη άλλο να ταυτοποιήσουμε το όνομα με το κάθε πρόσωπο και εμείς αλλά και τα παιδιά μεταξύ τους.

Σε περίπτωση που υπάρχουν παιδιά που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν δεν τα πιέζουμε αλλά τους δίνουμε το χρόνο που χρειάζονται απλά να παρατηρήσουν το παιχνίδι.

Κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε την πρώτη μέρα είναι να ετοιμάσουμε κάτι το οποίο θα δώσουμε στο κάθε παιδί στο τέλος της ημέρας. Μπορεί να είναι ένα αυτοκόλλητο, μια καραμέλα, ένα καρτελάκι με το όνομά του για να το πάρει στο σπίτι ή αν έχουμε όρεξη μια απλή χειροποίητη κατασκευή (π.χ ένα ζωάκι από χαρτόνι) σαν αναμνηστικό από την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο.

ΝΗΠΙΑΓΩΓΟΣ:

Προετοιμάζοντας τον εαυτό μας και την τάξη μας για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο καλό είναι να θυμόμαστε ότι:

Τα απρόοπτα είναι μέρος της πρώτου καιρού. Το πώς θα τα αντιμετωπίσουμε θα διαφοροποιήσει το αποτέλεσμα.

Ας οπλιστούμε με υπομονή και χαμόγελο. Το πρώτο θα μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε τα δύσκολα και το δεύτερο είναι απαραίτητο συστατικό ακόμη και για εμάς τις ίδιες, ώστε να ξεκινήσουμε την καινούρια χρονιά.

Η σχέση μας με γονείς και παιδιά ξενικά από την πρώτη κιόλας μέρα. Για πολλά πράγματα, αλλά και για κάποιες σχέσεις δε θα μας δοθεί δυστυχώς δεύτερη ευκαιρία.

Παρόλα αυτά τα λάθη είναι κι αυτά ανθρώπινα και μέσα στο παιχνίδι. Αρκεί να τα αντιληφθούμε έγκαιρα και να τα διορθώσουμε.

Στη δουλειά μας δεν χωράνε εγωισμοί ούτε απέναντι σε γονείς, ούτε απέναντι σε συνάδελφους. Μια καλή αρχή προϋποθέτει πολλές φορές να βάλουμε νερό στο κρασί μας. Σταδιακά αυτό μπορεί να λειτουργήσει υπέρ μας και να βγούμε τελικά κερδισμένοι.

Οι καιροί είναι σίγουρα χαλεποί και δύσκολοι. Αυτό όμως δεν πρέπει να αποτελέσει δικαιολογία για να μειώσουμε τη δουλειά και το έργο μας.

Εύχομαι ολόψυχα σε όλους μας μια

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!