Ταξιδεύουν το φθινόπωρο από το Βορρά προς το Νότο γιατί δυσκολεύονται να βρουν την τροφή τους. Όσο πλησιάζει ο Χειμώνας οι σπόροι και τα έντομα είναι δύσκολο να βρεθούν. Για να αποφύγουν το βαρύ χειμώνα ταξιδεύουν προς τις νότιες ζεστές χώρες, όπου η τροφή είναι άφθονη κι εκεί ξεχειμωνιάζουν.Την άνοιξη επιστρέφουν στην “πατρίδα” τους. Το δρομολόγιο που πρέπει να κάνουν δεν είναι εύκολο και οι αποστάσεις που πρέπει να διανύοσυν είναι μακρινές. Πετούν μόνο την ημέρα και το βράδυ ξεκουράζονται για να συνεχίσουν το ταξίδι τους την επόμενη ημέρα. Υπάρχουν βέβαια και πουλιά “μαραθωνοδρόμοι” που πετούν μέρα και νύχτα χωρίς να σταματούν για ξεκούραση.

Αποδημητικά πουλιά είναι:

Χελιδόνι

Πελεκάνος

Πελαργός

Ερωδιός

Αγριόπαπια

Αγριόχηνα

Ερωδιός

Κύκνος

Σταχτοτσικνιάς

Λευκοτσικνιάς

Βουτηχτήρι

 

ΚΑΡΤΕΣ ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΔΗΜΗΤΙΚΑ ΠΟΥΛΙΑ

 

 

 

Στο παρακάτω αρχείο pdf περιέχονται οι καρτέλες για να τις εκτυπώσετε:

Κάρτες αποδημητικά πουλιά (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Ο άγιος μεγαλομάρτυρας Δημήτριος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και έζησε κατά τους χρόνους του Αυτοκράτορα Διοκλητιανού  (284-305μ.Χ),  εποχή κατά την οποία έγινε φοβερός διωγμός κατά των χριστιανών.
Ηταν επιφανέστατο μέλος της κοινωνίας της Θεσσαλονίκης, Δούκας της πόλης και Στρατηγός όλης της Θεσσαλίας.  Ο Δημήτριος που κατάγονταν  από  ευσεβή οικογένεια,  δε φοβήθηκε από τα  διατάγματα των  αυτοκρατόρων  και  συνέχισε  να  κηρύττει  τον  ευαγγελικό  λόγο, οδηγώντας στην πίστη πολλούς ειδωλολάτρες. Όταν ο Μαξιμιανός έμαθε για την χριστιανική δράση του  Δημητρίου διέταξε  να  συλληφθεί και να οδηγηθεί μπροστά του. Ο Δημήτριος  δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη,  παρόλο που γνώριζε τα φρικτά βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονταν οι χριστιανοί. Αρχικά φυλακίστηκε σε ένα τόπο ακάθαρτο,  σ’ ένα παλαιό λουτρό στα  υπογεια του  οποίου  χύνονταν  ακάθαρτα  περιττώματα.  Στο βρωμερό αυτό τόπο ο άγιος παρέμεινε στερημένος τη συναναστροφή των ανθρώπων, αλλά παρηγορούμενος από το Θεό. Αυτό τον καιρό διεξάγονταν  αθλητικοί  αγώνες στη Θεσσαλονίκη  προς τιμή του αυτοκράτορα,  ένας από τους συμμετέχοντες,  ανθρωπος του Μαξιμιανού,  που ονομάζονταν Λυαίος,  κόμπαζε  πως ήταν ανίκητος και παράλληλα κορόιδευε τους χριστιανούς καλώντας τους να αναμετρηθούν μαζί του. Ένας νεαρός στρατιώτης και κρυφός μαθητής του Δημητρίου, που ονομάζονταν Νέστωρας επισκέφθηκε το Δημήτριο στη φυλακή και  του ζήτησε να  προσευχηθεί  για  να τον βοηθήσει ο Κύριος μας να αντιμετωπίσει τον Λυαίο. Ο άγιος αφού προσευχήθηκε και του είπε: “Ύπαγε και τον Λυαίο θα νικήσεις και υπέρ Χριστού θα μαρτυρήσεις”. Ο Νέστωρας  τότε  παρουσιάστηκε  στο  στάδιο  και  ζήτησε να  αναμετρηθεί με τον φοβερό Λυαίο.
Μάταια προσπάθησαν να τον μεταπείσουν.  Όταν  ο Τετράρχης  είδε  πως δεν  τον άκουε τον άφησε να αντιμετωπίσει τον γιγαντόσωμο Λυαίο. Αυτός πλησίασε τον Λυαίο και φωνάζοντας “Ο Θεός του Δημητρίου βοήθει μοι” του κατάφερε ένα φοβερό χτύπημα με το σπαθί στη καρδία και αυτός αμέσως σωριάστηκε νεκρός.

Ο Μαξιμιανός αφού πληροφορήθηκε τα γεγονότα θεώρησε υπεύθυνο τον Δημήτριο και διέταξε να τους σκοτώσουν και τους δύο αμέσως.  Έτσι ο άγιος Νέστωρας αποκεφαλίστηκε έξω από τη λεγόμενη Χρυσή Πύλη. Ο Δημήτριος που βρίσκονταν ακόμα στο λουτρό φυλακισμένος μόλις είδε τους στρατιώτες να έρχονται σήκωσε το δεξί του χέρι και οι στρατιώτες τον λόγχευσαν στην πλευρά, έτσι έμοιασε στον Κύριο μας, τον γλυκύτατο Ιησού που και αυτός είχε λογχευθεί στην πλευρά, ύστερα οι στρατιώτες των λόγχευσαν σε όλο του το σώμα. Έτσι τελειώθηκε ο άγιος Δημήτριος δεχόμενος το μαρτυρικό στεφάνι. Κάποιοι ευλαβείς χριστιανοί ήρθαν κρυφά και ένταφίασαν το σώμα του αγίου στον ίδιο  τον τόπο του μαρτυρίου, στο βρωμερό λουτρό που έμμελε πλέον να γίνει ιατρείο ψυχών και σωμάτων. Κάποιος μάλιστα φίλος του αγίου που ονομάζονταν Λούπος και ήταν παρόν την ώρα του μαρτυρίου όταν έφυγαν οι στρατιώτες, πήγε γρήγορα και έβγαλε το δαχτυλίδι και το πανωφόρι του αγίου και τα έβαψε στο αίμα του. Με αυτά ενεργούσε πολλά θαύματα: αρρώστους ιάτρευε, δαιμονισμένους θεράπευε. Ο Μαξιμιανός μόλις έμαθε αυτά έστειλε στρατιώτες και τον αποκεφάλισαν σε κάποιον τόπο ονομαζόμενο Τριβουνάλιο.

Ένα θέμα που επίσης προσφέρεται για το μήνα Σεπτέμβριο. Στο παρακάτω αρχείο περιέχονται εικόνες και πληροφορίες για τον τρύγο και το αμπέλι για παιδιά του νηπιαγωγείου.

Σχετικά τραγούδια που μπορείτε να μάθετε στα παιδιά:

Τσιριτρό,

Μπαίνω μες στο αμπέλι

 

 Παρακάτω είναι δείγματα των εικόνων  σε μικρογραφία:

 

Οι εικόνες περιέχονται στα παρακάτω αρχεία PDF, εκτυπώνονται και πλαστικοποιούνται για μεγαλύτερη διάρκεια:

ΤΡΥΓΟΣ (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Το μάζεμα των σταφυλιών. (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Ο τρύγος τα παλιά χρόνια (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Ο τρύγος στην αρχαιότητα (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Ο θεός Διόνυσος στην τέχνη (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Το αμπέλι στη θρησκεία (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)

Υλικό για τη σπορά, ένα από τα πιο δημοφιλή θέματα του μήνα Σεπτέμβριου και γενικότερα του φθινοπώρου. Το υλικό περιλαμβάνει εικόνες για τον τρόπο σποράς τα παλιά χρόνια και σήμερα. Οι πληροφορίες για τα παλιά χρόνια πάντα κινούν την περιέργεια και το ενδιαφέρον των παιδιών. Οι διαφάνιες με τις εικόνες εκτυπώνονται και πλαστικοποιούνται για μεγαλύτερη διάρκεια. Σχετικό τραγούδι που μπορείτε να μάθετε στα παιδιά : Ο γεωργός

Πληροφορίες για τη σπορά στα παλιά χρόνια και σήμερα που μπορούν να αποτελέσουν θέμα συζήτησης στην παρεούλα.

Τα παλιά χρόνια, η σπορά άρχιζε στα τέλη του Σεπτέμβρη και τελείωνε το Δεκέμβρη. Στις 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Σταυρού, οι γεωργοί πήγαιναν στην εκκλησία λίγο σπόρο να τον ευλογήσει ο παπάς. Μετά τον έπαιρναν και τον ανακάτευαν με τον υπόλοιπο σπόρο, για να έχουν καλή σοδειά. Άλλοι κρατούσαν αγιασμό και ράντιζαν το σπόρο για να πάρει ευλογία. Όταν άρχιζαν οι πρώτες βροχές και μαλάκωνε το χώμα οι γεωργοί άρχιζαν το όργωμα του χωραφιού. Τότε δεν είχαν μηχανές και χρησιμοποιούσαν ζώα για να τους βοηθούν στο όργωμα. Το αλέτρι ήταν ξύλινο και το έδεναν συνήθως σε δυο άλογα ή σε δυο βόδια. Στο όργωμα πρόσεχαν να πατάει το ένα ζώο μέσα στο διπλανό αυλάκι, για να γίνεται  ίσιο το όργωμα. Αφού τελείωνε το όργωμα, έριχναν το σπόρο με το χέρι. Το σπόρο τον είχαν μέσα σε ένα «δισάκι» ( διπλό σάκο), που στη μέση είχε ένα άνοιγμα, για να το κρεμάνε στο λαιμό. Δηλαδή, είχαν ένα σάκο μπροστά και έναν πίσω. Όταν άδειαζε λίγο ο μπροστινός σάκος, έφερναν μπροστά τους τον πισινό σάκο, για να μην κουράζονται από το μεγαλύτερο βάρος του. Αυτό συνεχιζόταν μέχρι να αδειάσουν οι σάκοι, οπότε τους ξαναγέμιζαν. Αφού τελείωνε η σπορά, για να σκεπαστεί ο σπόρος με χώμα, έκοβαν ένα μεγάλο κλωνάρι δέντρου και το σβάρνιζαν στο χωράφι. Αργότερα χρησιμοποιούσαν ξύλινες σβάρνες και τα τελευταία χρόνια σιδερένιες. Μπορούσαν να σπείρουν 2 – 3 στρέμματα την ημέρα.

Σε περιόδους μεγάλης ξηρασίας, μην μπορώντας να κάνουν κάτι άλλο, απευθύνονταν στον ιερέα του χωριού να κάνει λιτανεία. Έπαιρναν τα εικονίσματα και τα λάβαρα από την εκκλησία και πήγαιναν στα χωράφια. Εκεί ο ιερέας διάβαζε ευχές και όλοι μαζί παρακαλούσαν το Θεό να βρέξει.

Σήμερα, οι μηχανές αντικατέστησαν τη χειρονακτική εργασία των γεωργών. Οι γεωργοί ενθουσιάστηκαν με τις δυνατότητές του και τους φαίνονταν  πολύ περίεργο πώς το μηχάνημα αυτό  είχε τη δύναμη πολλώνζώων. Από 2-3 στρέμματα που έσπερναν την ημέρα παλιότερα, τώρα πιο ξεκούραστα σπέρνουν  30-40. Σήμερα  δε χάνουν χρόνο στις μετακινήσεις τους και το βράδυ γυρίζουν στα σπίτια τους. Νέες ποικιλίες σιταριού τους δίνουν περισσότερο καρπό και τα λιπάσματα βοηθούν θεαματικά στην ανάπτυξη των σιτηρών. Με τα φυτοφάρμακα καταπολεμούν τις διάφορες ασθένειες και τα ζιζάνια. Νωρίς το φθινόπωρο οι γεωργοί καίνε τις καλαμιές, που έχουν μείνει στα χωράφια για να καταστραφούν τα ζιζάνια και μόλις πιάσουν οι πρώτες βροχές αρχίζει το όργωμα, που γίνεται και αυτό με τα τρακτέρ. Στη συνέχεια με ειδικά μηχανήματα που τοποθετούν στο τρακτέρ  σπάνουν τους σβώλους που γίνονται με το όργωμα. Με τη σπαρτική μηχανή ρίχνουν το σπόρο  μαζί με λίπασμα.  Η διαδικασία της σποράς διαρκεί μέχρι τα Χριστούγεννα.

 

Παρακάτω είναι δείγματα των εικόνων  σε μικρογραφία:

Οι εικόνες περιέχονται στο παρακάτω αρχείο PDF, εκτυπώνονται και πλαστικοποιούνται για μεγαλύτερη διάρκεια:

Η σπορά στα παλιά χρόνια και σήμερα (δεξί κλικ – ‘Save Link As’)